Lęk u dzieci

Każdy z nas miał i ma różne lęki. Są większe i mniejsze, czasami radzimy sobie z nimi lepiej, czasami gorzej. Czasami lęki szybko przychodzą i odchodzą. Natomiast bywa tak, że mamy lęk, który trwa latami i nie dajemy sobie z nim rady. Jako dorośli tłumaczymy sobie w ten czy inny sposób, próbujemy racjonalizować, uświadomić sobie niektóre rzeczy, jak już zupełnie nie wytrzymujemy, to wtedy szukamy pomocy u specjalisty.

A co mają robić nasze dzieci i jak to u nich wygląda? Dziecko jak czegoś się przestraszy i zaczyna odczuwać lęk, to nie wie jak sobie poradzić. Odreagowuje, a my zaczynamy zauważać u naszego dziecka, że staje się nerwowe i niegrzeczne, albo zamyka się w sobie. Często jak pytamy „Co się stało?”, dziecko odpowiada nam „Nie pamiętam”. I co wtedy zrobić?

Trzeba spróbować porozmawiać z dzieckiem, dowiedzieć się, co się dzieje. Może tak być, że dziecko mówi, że jest wszystko dobrze, a wy widzicie, że jest coraz gorzej, coraz bardziej agresywne albo zamknięte.

Jeżeli nasze dziecko chodzi np. do przedszkola, warto tam zapytać, czy w ostatnim czasie nic się nie wydarzyło, jak dziecko przeżywa okres adaptacji w przedszkolu, dowiedzieć się więcej u nauczycieli na temat koleżanek i kolegów dziecka – czy bawi się z kimś, czy raczej samo.

Dobrze też zastanowić się, czy w ostatnim czasie nic się nie zmieniło w otoczeniu dziecka – może miała miejsce np. przeprowadzka, pojawienie się rodzeństwa, rozwód rodziców, choroba dziecka lub członka rodziny.

Istnieją różne rodzaje lęku, takie jak: lęk separacyjny, paniczny lęk, różne fobie, brak poczucia bezpieczeństwa, strach przed utratą rodziców, lęk przed nieznanym.

Najważniejsze, to spróbować znaleźć przyczynę tego lęku doświadczanego przez dziecko, albo zauważyć, w jakich sytuacjach go przejawia, kiedy się zaczął.

Również bardzo ważne jest, aby zaobserwować, czy w czasie przeżywanego lęku u dziecka nie występują inne niepokojące objawy, np. moczenie się, jąkanie, czy notoryczne powtarzanie tego samego słowa albo zdania.

Jest jeszcze jedna ważna kwestia, a mianowicie czasami może nam się wydawać, że dziecko chce zwrócić na siebie uwagę i my nawet nie podejrzewamy, że tak naprawdę nasze dziecko ma lęk.

Czasami warto zdystansować się i popatrzeć na problem na spokojnie, bo przecież wszystko, co robimy, robimy po to, żeby nasze dzieci były szczęśliwe. I jak by na początku nie wydawało się nam, że jesteśmy bezradni, najważniejsze pamiętać, że wszystko pokonamy najważniejsze, to nie poddawać się!